కార్తీకమాసం పురాణ కథలు 12 వ అధ్యాయం 12వ రోజు పారాయణం

 కార్తీకమాసం పురాణ కథలు

 12 వ అధ్యాయం

 12వ రోజు పారాయణం 

మళ్లీ వశిష్ఠుడు జనకుడికి ఇలా చెప్పసాగాడు....

 ఓ రాజా 

కార్తీక మాసంలో వచ్చే సోమవారం మహత్యం విని ఉన్నావు ఆ కార్తీక సోమవారం ఎంత ఫలాన్ని ఇస్తుందో అంతకంటే కార్తీక శని త్రయోదశి 100 రెట్లు,

 కార్తీక పూర్ణిమ వెయ్యిరెట్లు ,శుక్ల పాడ్యమి లక్ష రెట్లు, శుక్ల ఏకాదశి కోటిరెట్లు ,ద్వాదశి లెక్కలేనంత అనంతమైన ఫలితాలను ఆధారంగా ప్రసాదిస్తాయి.

 మొహమాటం చేత అయినా సరే శుక్ల ఏకాదశి నాడు ఉపవాసం ఉండి మరుసటి రోజు అంటే ద్వాదశి రోజున బ్రాహ్మణులతో కలిసి పారాయణ చేసేవాళ్లు

 సాయుజ మోక్షాన్ని పొందుతారు. ఈ కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశి నాడు అన్నదానం చేసిన వారికి సమస్త సంపదలు అభివృద్ధి చెందుతాయి .

రాజా సూర్యగ్రహణ సమయంలో గంగా తీరంలో కోటి మంది బ్రాహ్మణులకు అన్న సమారాధన చేయడం వల్ల ఎంత పుణ్యం కలుగుతుందో అంత పుణ్యము కూడా కేవలం కార్తీక ద్వాదశనాడు ఒక్క బ్రాహ్మణుడికి అన్నం పెట్టడం వలన కలుగుతుంది .

వేయి గ్రహణ పర్వాలు పదివేల వ్యతిపాత యోగులు లక్ష అమావాస్య పర్వాలు ఏకమైన కూడా ఒక్క కార్తీక ద్వాదశలో 16 వంతు కూడా చేయమని తెలుసుకోవాలి..

 మనకు ఉన్న తిధులలో పుణ్యప్రదాలైన తిధులు ఎన్ని అయినా ఉండవచ్చు కానీ వాటన్నింటి కంటే కూడా సాక్షాత్తు విష్ణు ప్రీతికరమైన 

ఈ కార్తీక ద్వాదశి అత్యంత ఫలప్రదం అని మర్చిపోకు ద్వాదశి దానములు ఏకాదశి నాడు రాత్రి సమయంలో కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశనాడు క్షీరసముద్ర నుంచి శ్రీహరి నిద్రలేస్తాడు .

అందువల్లనే దీనిని హరి బోధిని ద్వాదశి అనే పేరు వచ్చింది అటువంటి ఈ హరి బోధిని నాడు ఎవరైతే కనీసం ఒక్క బ్రాహ్మణుడికి అయినా అన్నదానం చేస్తారో వాళ్ళు ఇహంలో భోగ సేవలను పరంలో భోగి సేన సేవలను పొందుతారు.

 కార్తీక ద్వాదశనాడు పెరుగు అన్నం దానం చేయడం సర్వోత్కృష్టమైన దానంగా చెప్పబడుతుంది.

 ఎవరైతే ఈ ద్వాదశనాడు వెండి రెక్కలు బంగారు కొమ్ములతో అలంకరించి పూజించి దూడతో సహా గోదానం చేస్తారో వాళ్ళు ఆవు శరీరంపై ఎన్ని రోమాలు అయితే ఉంటాయో అన్ని వేల సంవత్సరాలు స్వర్గంలో నివసిస్తారు.

 అన్నీ సమస్య పోయి వైకుంఠం కి వెళతారు అనడంలో ఎటువంటి సందేహము లేదు పండ్లు తాంబూలం యజ్ఞోపవేతాలను సదక్షిణంగా దానం చేసేవాళ్లు 

సమస్త భోగాలను అనుభవించి అంత్యంలో శ్రీహరిని చేరుతారు ఓ మహారాజా ఎవరైతే కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశనాడు సాలగ్రామాన్ని బంగారుపు

 తులసి వ్వక్షాన్ని దక్షిణా సమేతంగా దానం చేస్తారో వాళ్ళు చతుస్సాగర పర్యంతమైన సమస్త భూమండలాన్ని దానం చేసినంత పుణ్యాన్ని పొందుతారు.

 ఎందుకు నిదర్శనంగా ఒక కథను చెబుతాను విను ధర్మ వీరోపాఖ్యానం పూర్వం గోదావరి తీరంలో దురాచారవంతుడు పరమ పిసినారి గొట్టు అయినా ఒక వైశ్యుడు ఉండేవాడు..

 ఈ పిసిని కొట్టు దానధర్మాలు చేయకూడమే కాక తాను కూడా తినకుండా ధనం ప్రోగు చేసేవాడు .

దానధర్మాలే కాదు కనీసం ఎవరికి మాట సాయమైనా చేసేవాడు కాదు నిత్యం ఇతరులను నిందిస్తూ ఇతరులను డబ్బులు పై ఆసక్తి చూపే ఈ పిసిని కొట్టు ధనాన్ని వడ్డీలకు తిప్పుతూ అంతకు అంతకు డబ్బును పెంచుకోసాగాడు.

 ఒకానొకసారి ఈ పిసిని కొట్టు బ్రాహ్మణుడికి ఇచ్చిన అప్పు రాబట్టుకోవడం కోసం అతని గ్రామానికి వెళ్లి తాను ఇచ్చిన డబ్బును వడ్డీతో సహా వెంటనే  చెల్లించాల్సిందిగా పట్టుబడ్డాడు .

అందుకు ఆ బ్రాహ్మణుడు ఓ రుణదాత నేను నీ బాకీ ఎగవేసే వాడిని కాదు ఎందుకంటావేమో ...

ఎవడైతే రుణం తీర్చకుండానే పోతాడు వాడు మరుసటి జన్మలో రుణదాతకు సంతానం రూపంగా జన్మించి ఆ రుణాన్ని చెల్లు పెట్టుకోవలసి వస్తుంది..

 అందుచేత ఏదో విధంగా సంపాదించి ఈ మాసం చివరిలో నీ రుణం చెల్లు చేస్తాను అంతవరకు ఓర్పు వహించి ఉండు అని చెప్పాడు.

 ఆ బ్రాహ్మణుల్ని మాటలకు పరాభవం మాటలుగా భావించిన పిసినిగొట్టు కోపంగా నీ కబుర్లు నా దగ్గర కాదు నీ బాకీ వసూలు కోసం నెల నాళ్ళు ఆగే 

సమయం నాకు లేదు ఇప్పుడే నాకు ఇవ్వు లేకపోతే ఈ కత్తితో నిన్ను నరికేస్తాను అని అన్నాడు.

 యదార్ధంగానే ఆ సమయంలో దానం లేదని అప్పటికప్పుడు తాను అప్పు తీర్చలేనని చెప్పాడు. బ్రాహ్మణుడు మరింత మండిపడిన ఆ పిసినారి బ్రాహ్మణుని జుట్టు పట్టుకుని లాగి నేల మీద పడదోసి కాయతో తన్ని అప్పటికి కోపం తీరక కత్తితో ఒక వేటు వేశాడు ..

సింహం యొక్క పంజా విసురుకు లేడి పిల్ల చనిపోయినట్లుగా కోపంతో ఆవేశంతో ఆ కోమటి కొట్టిన కత్తి దెబ్బకు బ్రాహ్మణుడు ప్రాణాలు కోల్పోయాడు...

 భయంతో త్వరగా ఇంటికి పారిపోయి గుట్టుగా బతకసాగాడు బతికినంత కాలం గుట్టుగా 

ఉండగలగమే కానీ గుట్టుగా ఉన్నంత మాత్రం చేత ఎల్లకాలం బతకలేము కదా అదే విధంగా ఆ కోమటి కూడా ఆయువు తీరి మృతి చెందాడు..

 తక్షణమే యమకింకలు వచ్చి ఆ జీవుడ్ని నరకానికి తీసుకొని పోయాడు జనక భూపతి మృగాల చేత వాటి శృంగార చేత పీడింపజేస ఒకానొక యాతననే రౌరవం అంటారు.

 ఈ కోమటిని రౌరవం అనే నరక విభాగంలో వేసి శిక్షించవలసిందిగా ఆజ్ఞాపించాడు యమధర్మరాజు...

 యమకింకరిలో ఆజ్ఞను అమలు చేయసాగారు ఇక ఈ భూలోకంలో ఆ వైశ్యుని కుమారుడు ధర్మ వీరుడు అనేవాడు మహాదాత పరోప

 కార్యాయి పిత్రార్జితం అయినా అఖండ ధనరాజులతో ప్రజా శ్రేయస్సు కోసం చెరువులు, నూతులు తవ్వించి, తోటలు వేయించి, వంతెనలు కట్టించి,

 పేదలకు వివాహ ఉపనయనాలు వంటివి చేయిస్తూ యజ్ఞాలు యాగాలు మొదలైనవి ఆకలితో అలమటించే వారిని తార తామభేదం లేకుండా అన్నదానాలు చేస్తూ ధర్మాత్ముడిగా జీవించసాగాడు.

ఒకానొక రోజున ధర్మ వీరుడు విష్ణు పూజ చేసే సమయంలో త్రిలోక సంచారి అయినా నారద మహర్షి యమలోకం నుండి బయలుదేరి హరినామ స్మరణ చేసుకుంటూ ఆ ధర్మ వీరుడికి

 ధర్మ వీరుడి దగ్గరకు వచ్చాడు ముందుకు వచ్చిన మునిరాజు నారదుడిని చూసి ధర్మ వీరుడు భక్తి ప్రవర్తలతో ప్రణమిల్లాడు వివిధ ఉపచారాలతోనూ పూజించి నారద దేవర్షులైన మీరు ఇలా ఈ భూమండలానికి అందులోని నా గృహానికి విచ్చేయడం వల్ల నా జన్మ ధన్యమైంది .

దివ్య ప్రభువా నేను నీ దాసుడిని నన్నేమి చేయమంటారో చెప్పమని అడిగాడు.

నువ్వేం చెప్తే అది చేస్తాను అని వినయపూర్వకoగా వేడుకున్నాడు.. అందుకు సంతోషించిన నారదామని చిరునవ్వు ముఖం కలవాడే .

ధర్మవిరా... నాకోసం నువ్వు ఏమి చేయనక్కర్లేదు నీ శ్రేయస్ కోసం చెబుతున్న నా ఈ మాటలని శ్రద్ధగా విను కార్తీకదీపం చేసి సాలగ్రామ దానం చేసేవారు

 దళితులు కానీ దళితులు కానీ దరిద్రులు కానీ ధనికులు కానీ ఎదులు కానీ వాన ప్రస్తులు కానీ బ్రాహ్మణులు కానీ క్షత్రియులు కానీ వైశ్యులు కానీ 

శూద్రులు శ్రీలే కాని వాళ్లు ఎవరైనా సరే జన్మజన్మాంతరాలలో చేసిన పాపాలను దహింప చేసుకొన్న వాళ్లే అవుతారు

 మరో ముఖ్య విషయం చెబుతాను విను నీ తండ్రి మరణించి యమలోకంలో పడరాని పాటలు పడుతున్నాడు అతని నరక బాధ విముక్తిని సంకల్పించి నువ్వు కార్తీకదీపం సాలగ్రామ దానం చేయి..

నారదమని చెప్పింది అంతా విని నవ్వేశాడు ధర్మ వీరుడు ఇలా అడిగాడు నారద మునీంద్ర నా తండ్రి పేరు నా సువర్ణ మొదలైన దానాలు ఎన్నో చేశాను 

వాటి వల్ల వెలువరింపబడిన నరకయాతన కేవలం సాలగ్రా మం అనే పేరు కలిగిన రాతిని దానం చేస్తే సాధ్యమవుతుందా అయినా ఆ సాలగ్రామం అనే రాయి ఎందుకు ఉపయోగపడుతుంది...

 తినడానికి పనికిరాదు అలంకార్యానిక నవరత్నాలలోనిది కూడా కాదు ఏ రకంగానూ ఎవరికి కూడా పనికిరాని దాన్ని నేను ఎందుకు దానం చేయాలి ..

రాతి దాత కీర్తి ఉండదు ఆ దానం పట్టిన వాడికి సుఖము ఉండదు కాబట్టి ఆ సాలగ్రామ దానం నేను చేయను అని చెప్పాడు.

నారడు నారదుడు ఎంత అనునయంగా చెప్పినా కూడా ధర్మ వీరుడు తన మూర్ఖత్వాన్ని వదలను లేదు..

 సాలగ్రామ దానానికి అంగీకరించనూ లేదు అంతటితో నారదులు వెళ్లిపోయాడు మరి కొంతకాలానికి ధర్మ వీరుడు మరణించాడు...

 గౌరవనీయులు సర్వ హితాత్ములు అయిన పెద్దల మాటలు పాటించని పాపానికి సారగ్రామం దానం చేయకపోవడం వలన నరకానికి చేరుకున్నాడు. 

తరువాత మూడు సార్లు పులిగాను మూడుసార్లు కోతి గాను ఐదు సార్లు ఆంబోతుగాను జన్మించి వైధవ్య పీడ పొందుతూ కూడా ఒకానొక యాచకుడికి పుత్రికగా పుట్టవలసి వచ్చింది. 

పూర్వ జన్మ కర్మల వలన పెండ్లి కుమారుడు తొందరగా మరణించడంతో ఒక్కగానొక్క కూతురికి కలిగిన వైధవ్యానికి చింతించి...

ఆ యాచక బ్రాహ్మణుడు జ్ఞానదృష్టితో తన కూతురి పూర్వజన్మల పాప ఫలాన్ని తెలుసుకున్నాడు ఆ విషయాలు అన్నీ ఆమెకు వివరంగా చెప్పి కార్తీక సోమవారం రోజున జన్మజన్మల పాప నాశనం కోసం సారగ్రామ దానాన్ని చేయించాడు..

 ఆ పుణ్యఫలాల వ్యాప్తి వలన మరణించిన పెళ్లి కొడుకు పునర్జీవితుడు అయ్యాడు.. ఆ దంపతులు ఇహ జీవితాన్ని ధర్మకామ సౌఖ్యాలతో జీవించు సాగారు..

గడిపి కాలాంతరం తర్వాత స్వర్గం చేరి పుణ్యఫలాలను అనుభవించారు తర్వాత ధర్మ వీరుడు 23వ జన్మగా ఒక బ్రాహ్మణ ఇంట్లో శిశువుగా 

పుట్టి పూర్వజన్మలో చేసిన మహత్వ పూర్వకమైన సాలగ్రామ దానపుణ్య విశేషం వలన జ్ఞాని అయి ప్రతి సంవత్సరం కార్తీక సోమవార

 పర్వదినాలలో సాలగ్రామ దానాన్ని ఆచరిస్తూ ఆ పుణ్యఫలం వలన రావు రావా గతుడు అయినా ఇతని తండ్రి కూడా నరకం నుండి విముక్తుడు అయ్యాడు

 కాబట్టి జనక మహారాజా కార్తీక మాసంలో సాలగ్రామ దానం చేత ఎంతటి పాపానికైనా సరే కార్త కార్తీక మాసంలో సాలగ్రామ దానం చేసిన మహత్తపూర్వకమైన 

సాలగ్రామ దాన పుణ్య విశేషం వల్ల కార్తీక మాసంలో సాలగ్రామ దానం చేయడమే సర్వోత్తమమైన ప్రాయశ్చిత్తం ఇంతకు మించిన ప్రాయశ్చిత్తం మరొకటి లేదు అనడంలో ఏమాత్రం అతిశయోక్తి లేదు..

 12వ అధ్యాయం సమాప్తం 

12వ రోజు పారాయణం************